İslam’ da Medine Yolu
İslam’ da Medine Yolu
İslam’ da Medine Yolunda İslam
Medine Yolunda
Kureyş kafirlerinin etrafa gönderdikleri adamları bize geldi. Kureyşliler, Peygamber aleyhisselam ile Hazreti Ebu Bekir’i öldüren veya sağ olarak esir edip getiren kimseye yüz deve vereceklerdi.
Ben kavmim Mudlic oğulları ile beraber otururke onlardan bir adam çıkageldi ve ayakta olarak:
Ey Suraka! Az önce sahile doğru giden bir kaç yolcu karaltısı gördüm. Zannedersem bunlar Muhammed ve arkadaşlarıdır, dedi.
Ben, o karaltı dediği kimselerin Allah’ın Resulü ile arkadaşları olduğunu derhal anladım. Fakat bunu bildirmek istemediğim için:
Hayır, o karaltı onlar değil, O gördüğün filan ve filandır ki, az önce önümüzden geçmişlerdix dedim. Bir süre daha mecliste kaldıktan sonra kalkarak evime gittim. Cariyeme, atımı hazırlayıp yüksek tepenin arkasında beni beklemesini söyledim. Ben de kargımı alıp evin arka tarafından çıktım. Kargımın parıltısı dikkati çekmesin diye alt tarafını yerde sürüklemiş, üst tarafını ise aşağıya doğru tutmuştum. Atımın yanına gelince, üzerine bindim maksadıma yaklaştırması için hayvanı dört nala kaldırdım.
Nihayet Allah’ın Resulü ile arkadaşlarına yetişip yaklaştım. Fakat bu sırada atım sürçtü ve kapaklandı. Bende üzernden düşüverdim. Hemen kalkıp torbadan fal olarını aldım. ONlara zarar verip vermeyeceğimi öğrenmek için fala baktım. Netice istemediğim şekilde çıkmıştı. Oklara öfkelendim ve tekrar atıma bindim. Atımı yine hızla sürdüm.
Allah’ın Resulünün okuduğunu duyar oluncaya kadar yaklaştım. Peygamber Aleyhisselam arkasına dönüp bakıyordu. Hazreti Ebu Bekir ise çok bakmıyordu. Bu arada, atımın ön ayakları, dizlerine kadar yere gömüldü. Ben de üzerinden düştüm. Sonra atı kalkmaya zorladım. Hayvan da kalkmaya gayret etti, fakat bir türlü ayaklarını çıardığı zaman ise altından göğe doğru ateş dumanı gibi bir toz yükselip etrafa dağıldı.
Yİne oları çıkarıp fala baktım. Yİne arzu etmediğim şekilde neticelendi. Bunun üzerine Peygamber ile esbahından aman diledim. Onlar durdular. Atıma bindim, ta yanlarına vardım. Peygamber aleyhisselam ve eshabını niyetlendiğim suiasttan koruyan bu fevkalade hadiseler karşısında o anda gönlümden kesin bir kanaat meydana geldi ki, Allah’ın Resulünün yakın bir zamanda emri zahir ve peygamberli davası zafer bulacaktır.
Bu kanaat üzerine Allah’ın Resülüne:
Kavmin Kureşy, seni öldürmek veya esir almak için, bana mükafat vaad etti, dedim.
Kureyşlilerin kendisine ve arkadaşlarına ne yapmak istediklerini anlattım. Kendilerine yol azığı ve levazımı teklifinde bulunduysam da benden bir şey almadılar.
Ancak Ebu Bekir bana:
Ey Saruka! Bizim yolculuğumuzu gizle, dediler.
Bunun üzerine ben, Allah’ın Resulünden, bana bir emanname yazmasını istedim. Peygamber aleyhisselam’da Amir bin Füheyre’ye emir verdi. Amir bir deri parçasına bunu yazdı. Sonra Allah’ın Resulü ve arkadaşları yollarına devam ettiler.
Bundan sonrasını İbni Şihab anlatıyor:
Peygamber aleyhisselam, Şam’dan dönen Müslüman Tüccarlardan bir kafile arasında HAzreti Zübeyr’e rastladı. Zübeyr bin Avvam Resülllah aleyhisselam ile Hazreti Ebu Bekir’e beyaz elbiseler giydirdi. Medine’deki müslümanlar Allah’ın Resülünün Mekke’den yola çıktığını haber almışlardı. Her gün kuşluk vakti harre mevkiine çıkarak öğle sıcağı basıncaya adar PEygamber aleyhisselamın gelmesini beklerdi.
Yine böyle bir gün, uzun zaman bekleyip dçnmüşlerdi. Evlerine gireken bir yahudi, kendisine ait bir iş için, yahudi kulelerinden birinin üzerine çıkıp bakarken Allah’ın Resülü ile arkadaşları, beyazlar giymiş oldukları halde serap görünüşlerini ortadan kaldırarak geldiklerini gördü ve kendisine hakim olamayarak yüksek bir sesle:
Ey Arap topluluğu! Beklediğiniz, ümid ve saadet kaynağınız geldi! diye haykırdı.
Bunu duyan müslümanların hepsi silahları ile evlerinden çıkarak PEygamber aleyhisselamı karşılamaya koşuştular. Harre denilen kara taşlık yolunda Allah’ın Resülüne kavuştular. Peygamber aleyhisselam karşılayanlarla beraber Medine’nin sağ tarafına yöneldi. Nihayet arkadaşları le beraber Amr Bin Afv oğullarının yurduna indi.
By, Rebiıll Evvel ayının PAzartesi günü lmuştu. Hoş geldin demeye gelenleri Hazreti Ebu Bekir karşılıyordu. Peygamber aleyhisselam sükut edip bir tarafa oturmuştu. Ensar’dan Peygamber aleyhisselamı görmemiş olanlar, kendisini tanımadıkları için, önce Hazreti Ebu Bekir’i selamlıyorlardı. Ta ki Resulullah aleyhisselama güneş vurup da Ebu Bekir kendisine gölgelik yapınca işin farkına vardılr. O zaman herkes Allah’ın Resülünü tanımış oldu. Peygamber aleyhisselam Amr bin Avf oğullarında on geceden fazla kaldı. bu zaman içerisinde takva üzerine yapılan mescid inşa edldi ve Allah’ın Resulü bu mescidde namaz kıldı.
Sonra Peygamber aleyhisselam devesine bindi ve kendisini karşıamaya gelmiş olan ensar ile muhacirlerden kalabalık bir topluluk ile beraber Medine’ye doğru yürüdü. Resulullah aleyhisselam Medine’deki mescidinin bulunduğu yere gelince, devesi burada çöktü. Burayı müslümanlar o günde namazgah kabul etmişlerdir. Bu yer daha önce Saad bin Zürare’nin himaye ve terbiyesinde bulunan Süheyl ve Sehl isminde iki yetim çocuğa ait hurma kurutulan harmann yeri idi.
Peygamber aleyhisselamın devesi burada çökünce, Resulullah aleyhisselam:
“Burası, inşallah, bizim yerimiz ve makamımızdır, buyurdular.” Sonra Allah’ın Resulü bu iki genci çağırıp bu yeri mescid yapmak üzere onlardan satın almak istedi, iki genç:
“Hayır, ey Resulullah biz burasını ancak bağışlarız,” dediler. Fakat Peygamber aleyhisselam bağış olarak almak istemedi
Nihayet muayyen bir bedel karşılığında satın aldı. Sonra yerde Mescid-i Nebevi’yi bina etmeyte başladı. Halk ile beraber kerpiç taşıdı.
Taşırken de şu beyitleri okuyordu:
“Ey Rabbimiz! Taşıdığım şu kerpiç yükü Hayber’in hurma ve üzümden ibaret olan yükündendaha hayırlı ve daha temizdir. Şüphe yok ki, ecir ve sevab, anca ahiret ecir ve sevabıdır. Ey Rabbim, sen Ensar ve Muhacirine rahmet buyur!”
Allah’ın Resulünün buradai beyitlerinden başka bir tam olarak şiir irşad ettiğini diğer hadislerde görmedik
https://www.islamisohbetci.com/islam-da-medine-yolu/Genelİslami Sohbet
Bir yanıt yazın